Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ

Μια φορά και ένα καιρο, σε ένα τόπο μακρινό, ένας ταξιδιώτης νοίκιασε έναν γάιδαρο, και το αφεντικό του, για να διασχίσει μια έκταση ερημική. Πρωί, πρωί ξεκίνησαν ο ταξιδιώτης πάνω στο γάιδαρο, και το αφεντικό γαϊδάρου δίπλα με τα πόδια να οδηγεί τον γάιδαρο.
Ήρθε το μεσημέρι και η ζέστη ήταν αφόρητη, έτσι έκαναν μια στάση. Ο ταξιδιώτης κατέβηκε από  τον γάιδαρο, και έκατσε να ξεκουραστεί στην σκιά του γαϊδάρου, λόγω του ότι δεν υπήρχε ούτε δεντρο, ούτε θάμνος εκεί γύρω για να υπάρχει λίγη σκιά.

-σήκω γρήγορα! φώναξε το αφεντικό του γαϊδάρου. Η θέση αυτή είναι δίκη μου.
-Μα σε πλήρωσα! Είπε ο ταξιδιώτης.
-με πλήρωσες μόνο για τον γάιδαρο, όχι για την σκιά του. Και συνέχισαν οι δυό τους να μαλώνουν. Πες ο ένας, πες ο άλλος, δεν είδαν πως ο γάιδαρος είχε φύγει, μην αντέχοντας,να τους ακούει να μαλώνουν. Έτσι έμειναν χωρίς γάιδαρο και χωρίς σκιά, για να μπορέσουν να διασχίσουν την έρημο.

Μ.Κ

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

Πηγη:https://vivliothikiagiasmatos.files.wordpress.com/2012/02/ceb1ceb9cf83cf8ecf80cebfcf85-cebccf8dceb8cebfceb9-aesops-fables.pdf

Μια φορά κι έναν καιρό, το λιονταρι που όπως ξέρουμε είναι ο βασιλιάς των ζώων, αρρώστησε βαριά. Φοβήθηκε πως θα πεθάνει, και έδωσε διαταγή να συγκεντρωθούν όλα τα ζωα του μεγάλου δασους μπροστά του, για να του πουν τι πρέπει να κάνει για να γιατρευτεί. Όλα τα ζωα είπαν την γνώμη τους, ώσπου ήρθε η σειρά του λύκου.

-« Βασιλιά μου, είπε με σεβασμό, δεν γνωρίζω κανένα γιατρικό για την αρρώστια σου, μα και ούτε και όσα ζωα είναι συγκεντρωμένα εδώ, γνωρίζουν. Το μόνο ζώο που ξέρει από φάρμακα είναι η αλεπού! Μα αυτή σε περιφρόνησε και δεν ήρθε στο κάλεσμα σου. Άκουσα μάλιστα να λενε ότι χάρηκε για την αρρώστια σου και ότι δεν την νοιάζει κι αν πεθάνεις. 

Ο λυκος τα είπε επίτηδες αυτά τα λόγια γιατί δεν χώνευε την αλεπού, και ήταν σίγουρος ότι το λιονταρι θα την τιμωρούσε!

-« Ώστε έτσι! Φώναξε θυμωμένο το λιονταρι. Να την βρείτε αμέσως και να την φέρετε μπροστά μου. Θα της κόψω την γλώσσα! 

Ο λυκος έτριψε τα χέρια του από χαρά. Είχε έρθει η στιγμή να κάνει κακό στην αλεπού. Ένα πουλάκι όμως, πέταξε γρήγορα και βρήκε την αλεπού.

-« Αυτό και αυτό συμβαίνει! της ειπε. Ο λυκος σε συκοφάντησε και το λιονταρι θα σου κόψει την γλώσσα για να σε τιμωρήσει.

-« Σε ευχαριστώ καλό μου πουλάκι, του είπε η αλεπού. Μη φοβάσαι, θα καταφέρω να γλυτωσω.

 Μάζεψε τότε μερικά αγριόχορτα και μια και δυο τράβηξε με θάρρος για την σπηλιά του λιονταριού. Το λιονταρι, όταν την είδε άφρισε από το κακό του. 

 -« Έλα εδώ! Της φώναξε. Που ήσουν; Δεν έμαθες ότι κάλεσα όλα τα ζωα να παρουσιαστείτε μπροστά μου; 

-«Ναι βασιλιά μου, του απήντησε με θάρρος η αλεπού. Το έμαθα πως είσαι άρρωστος βαριά, γι αυτό και εγώ, πριν έρθω, πήγα και μάζεψα αυτά τα βότανα, που θα σε κάνουν καλά.

Ο θυμός του λιονταριού, έπεσε αμέσως. 

 -« Ώστε για αυτό άργησες να έρθεις; της είπε. Καλά έκανες... Θα γίνω καλά όταν πάρω αυτά τα βότανα; 

 -« Ναι βασιλιά μου. Μόνο που χρειάζεται να τα ανακατεψεις με κάτι ακόμα, για να γίνει τέλειο το φάρμακο.

 -« Με τι; Ρώτησε το λιονταρι.

 -« Να τα βρασεις μαζί με μια γλώσσα λύκου. Αυτή βέβαια εσυ ξέρεις που θα την βρεις. 

 -« και βέβαια ξέρω! φώναξε το λιονταρι. Θα κόψω την γλώσσα αυτού του λύκου!

Το είπε και το έκανε αμέσως. Έτσι η πονηρή αλεπού τιμώρησε τον λύκο για την συκοφαντία του.

  Πηγη:https://vivliothikiagiasmatos.files.wordpress.com