Αισωπου μυθοι

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020

Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα τόπο μακρινό, ζούσε ένας αγγειοπλάστης πολύ φτωχός. Αυτός είχε ένα γαϊδουράκι, και λόγω της φτώχειας, δεν είχε αρκετή τροφή, για να το ταΐζει. Έτσι το γαϊδουράκι ήταν πολύ αδύνατο, και μονίμως πεινασμένο, και το λίγο σανό που του έδινε, δεν χόρταινε την πείνα του.

Ένα βράδυ περιπλανήθηκε για να βρει κάτι να φάει, να χορτάσει. Έτσι έφτασε σε ένα χωράφι και έφαγε τα στάχυα, και αυτό συνεχίστηκε για μερικά βράδια. Ένα βράδυ καθώς έβοσκε, τα φρέσκα στάχυα, να σου και εμφανίζεται μια αλεπού.

-Ειναι νόστιμο αυτό που τρως; Ρώτησε η αλεπού.

-Είναι κάτι παραπάνω από αυτό που μου δίνει το αφεντικό μου. Δεν παραπονιέμαι λοιπόν, γεμίζω το στομάχι μου, είπε το γαϊδουράκι.

-Θέλεις να φας μερικά νόστιμα αγγούρια;

-Ναι το λατρεύω τα τρυφερά, δροσερά αγγούρια, είπε το γαϊδουράκι.

-Εντάξει, ακολούθησε με φίλε μου.

Η αλεπού ξεκίνησε, και ακολουθούσε το γαϊδουράκι. Έφτασαν σε ένα κοντινό χωράφι, που ήταν γεμάτο αγγούρια. Άρχισαν να τρώνε με όρεξη ώσπου χόρτασαν και οι δυό. Ο γάιδαρος και η αλεπού συναντιόντουσαν κάθε βράδυ, και πήγαιναν στο χωράφι με τα αγγούρια. Ένα βράδυ μετά από ένα πλούσιο δείπνο, λέει το γαϊδουράκι.

-Απόψε έχει τόσο ωραίο φεγγάρι! Λάμπει στον ουρανό, και νοιώθω πως θέλω να τραγουδήσω.

-Όχι, όχι,φίλε μου δεν πρέπει να τραγουδήσεις, είπε η αλεπού. Όμως ο γαϊδαράκος, αγνόησε την σοφή συμβουλή της αλεπούς, και άρχισε να τραγουδάει. Από τις φωνές, του γαϊδαράκου ξύπνησε ο ιδιοκτήτης του χωραφιού, και βγήκε από το σπιτι, να βρει το γαϊδουράκι.

Η πονηρή, μα και σοφή αλεπού, που ήξερε τι θα συμβεί, πήδηξε πάνω από τον φράχτη, και κρύφτηκε. Το γαϊδουράκι όμως που δεν την άκουσε, συνέχισε να τραγουδάει. Ο αγρότης πλησίασε με ένα ξύλο, και έδωσε μερικές ξυλιές στον γαϊδαράκο.